Το Facebook διαλέγει τους φίλους μας, το Twitter καταγράφει τις ειδήσεις

Η συζήτηση αυτή αφορά τους πολίτες, τις οργανώσεις τους, τις εταιρείες, την οικονομική δραστηριότητα, ...όλους!

"Η μακράς διάρκειας μνήμη μας είναι η Google και η βραχυπρόθεσμη μνήμη μας είναι το Twitter", είπε κάποιος πρόσφατα σε μια ομιλία.

Η τουρκικής καταγωγής Zeynep Tufekci παρατήρησε το περασμένο καλοκαίρι ότι ενώ στο Ferguson εξελίσσονταν δυναμικές αντιδράσεις για την δολοφονία ενός άοπλου αφροαμερικανού από την αστυνομία, στη ροή του λογαριασμού της στο Facebook, δεν εμφανιζόταν καθόλου το γεγονός.

Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρούνται μεγάλες αντιδράσεις από πρόσωπα και επιχειρήσεις για την επιλογή του Facebook, για πολλοστή φορά, να αλλάξει το πώς εμφανίζονται οι πληροφορίες στο λογαριασμό που έχει ο καθένας μας σε αυτό το Κοινωνικό Δίκτυο. Το Facebook κρατά μυστική την διαδικασία (αλγόριθμο) που καθορίζει ποιοί ‘φίλοι’ μας εμφανίζονται στη ροή και ποιοί όχι. Την αλλάζει συχνά τα δύο τελευταία χρόνια, με έναν τρόπο που κατά κανόνα επιλέγεται για να αυξάνει τα διαφημιστικά του έσοδα.

Τρεις παράλληλες Ελλάδες

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Στιγμιότυπο από τα γυρίσματα του βιντεοκλιπ "Το πικρό τσάι της ξενιτιάς"

'Συνεχίζεται το κύμα μετανάστευσης Ελλήνων στο Ντουμπάι, για την ακρίβεια συνεχίζεται αυξανόμενο. Άλλοι έρχονται με το αεροπλάνο και άλλοι με αλεξίπτωτο'. Αυτά λέει η Ε.Κ. που ζεί χρόνια εκεί , αλλά το μυαλό της είναι στη χώρα μας, καθώς βοηθάει εμπράκτως (μέσα από συλλογικότητα) σε μια σκληρή περιοχή της ανθρωπιστικής κρίσης. Εκείνοι που μεταβαίνουν με 'αλεξίπτωτο' είναι συνέλληνες που μεταναστεύουν όπως-όπως, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σχέδιο για το τι θα κάνουν εκεί. Φεύγουν με την πίκρα οτι δεν έχουν τύχη στην Ελλάδα. 

Αθήνα: οι εφτά ψυχές της που παλεύουν κόντρα στις σκηνές ‘Καμπούλ’

Το ‘χειρουργείο’ της κρίσης αναδεικνύει μια καινούργια ευκαιρία, πολύ πιο ρεαλιστική από το ‘λούστρο’ του 2004. 

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Η δράση «Συν-οικία» του Place Identity

Όταν πριν 3 μήνες οι New York Times περιέλαβαν την Αθήνα στα 52 μέρη του κόσμου που προτείνουν να επισκεφτεί κάποιος το 2014 , ήταν φυσικό να γεννηθεί μια σκέψη: μήπως συμβαίνει κάτι υπόκωφο στην πρωτεύουσα που δεν τόχουμε συνειδητοποιήσει.

Όχι άλλες περιπτώσεις Νίνη και Φετφατζίδη

Η χώρα έχει ζήσει πολλούς Νίνηδες και Φετφατζίδηδες, δηλαδή ταλαντούχα παιδιά, που επειδή οι παλιότεροι, οι ʽπαράγοντεςʼ, έβαλαν πολύ μεγάλη πίεση στην πλάτη αυτών των παιδιών, τελικά αυτά δεν ξεπέρασαν ποτέ τη φάση του ταλέντου.

Ο μπάρμπας στην Κορώνη πέθανε (;)

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

‘Ο μπάρμπας στην Κορώνη πέθανε επιτέλους’ έλεγε σε ένα ‘πηγαδάκι’ του TEDxAthens η καθηγήτρια του Alba Μαρία Μοραγιάννη.  Και συμπλήρωσε: ‘πολλοί δεν έχουν καταλάβει ότι η δύναμη του ‘μέσου’, του κονέ, έχει συρρικνωθεί , ενώ αντίθετα έχει πολλαπλασιαστεί η αξία της δικτύωσης’. 

Με άλλα λόγια η κρίση της τελευταίας 4ετίας, έχει ‘κουρέψει’  την χρήση υψηλών οικογενειακών, προσωπικών γνωριμιών, που μοίραζαν με πελατειακή λογική θέσεις στο δημόσιο (αλλά και στον ιδιωτικό τομέα).   Πράγματι μειώθηκαν δραματικά οι δυνατότητες διορισμών , αλλά και ανάθεσης έργων (για να μην ξεχνάμε την διαπλοκή).

Φαγητό και τέχνη, design και φτώχεια

7 αναγνώσματα και μια μουσική

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Μέχρι το 2018, ο μόνος κλάδος που μπορεί να ελπίζει σε ανάπτυξη –σε παγκόσμια κλίμακα- είναι αυτός της διατροφής, κατά το αμερικάνικο Slate.  Πέρα απο την ποσοτική του μεγένθυνση,  θα δούμε πολλές αλλαγές. Είτε γιατι θα ενταθεί η πίεση για την αντιμετώπιση της φτώχειας, είτε επειδή θα ενισχυθεί η κριτική στα ‘σκουπίδια’ των fast food και των αναψυκτικών.

Ομάδες Πολιτών δικτυώνουν την πόλη

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Η ανασύνταξη της πόλης ξεκινάει από τα ‘κάτω’

H Zuzana Stanova διηγείται πώς ομάδες πολιτών της Μπρατισλάβα (πρωτεύουσα της Σλοβακίας), σε συνεργασία με τον δήμο, ανακαίνισαν τα δύο τελευταία χρόνια τρία εγκαταλελειμμένα κτήρια και έδωσαν ζωή σε δύο παραμελημένα πάρκα. Η Μπρατισλάβα είναι μια πόλη με ελάχιστους πόρους και χωρίς τη δυνατότητα να προσφύγει στα ταμεία του ΕΣΠΑ. Η Zuzana βρέθηκε στην Αθήνα για να πάρει μέρος σε μια αντισυμβατική εκδήλωση (un-conference) του TEDxAthens, όπου Ομάδες Πολιτών από την Ελλάδα και δύο ξένοι ομιλητές αναφέρθηκαν στην διασυνδεδεμένη πόλη και στην δικτυωμένη κοινωνία.

Οι Aτενίστας και οι Μιζερίστας

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Για όσους επιτίθενται στον εθελοντισμό και τον ακτιβισμό...

Το τελευταίο άρθρο αυτής της στήλης για την 32χρονη, άνεργη, αλλά δυναμική Τέτα, κατέγραψε τον προβληματισμό για το πόσο δύσκολο είναι να την βοηθήσει αυτό το κράτος και αυτή η κοινωνία ώστε να βρει τις στοιχειώδεις πληροφορίες ή να λάβει την αυτονόητη υποστήριξη. Ενημέρωση που θα 'πρεπε να είναι διαθέσιμη σε κάθε άνεργο νέο, αλλά έχει αναχθεί σε ρουσφέτι από το βουλευτή ή σε προνόμιο που παίρνεις μέσα από κονέ, 'δόντι' ή και 'γρηγορόσημο'.

Η Σούλα με 15 εκ. ευρώ και ως μπαρουταποθήκες, οι 10 μικρές λίστες Λαγκάρντ

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Η Σούλα είναι η επιτομή της ελληνικής καπατσοσύνης. Χουλιγκανισμός και αγραμματοσύνη στο Λύκειο, έβγαλε μια ψευτοσχολή και χάρη στο κόμμα (μην πάρετε όρκο ποιο κόμμα είναι) διορίστηκε σε ‘θέση γραφείου’ και μετά πολιτεύτηκε. Για κάποια χρόνια έγινε αντίδημαρχος και ο δήμος τό'χε τούμπανο ότι έκανε τον ‘ταμία’ του δημάρχου. Ο τελευταίος, ας το πούμε Θανάση, ήταν ένα γνωστό απόβρασμα (με πτυχία πάντως) , που έγινε πρωταγωνιστής ενός σκανδάλου, με πανελλήνια αλλά και διεθνή απήχηση.

Τρία κορίτσια στο Piccadilly Circus για την ελληνική Φιλοξενία

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo



Η Κατερίνα Σπετσίου, αρχιτεκτόνισα που ζει στο Λονδίνο, είχε την ιδέα να μην σταματήσει η καμπάνια για την ελληνική φιλοξενία στη Ν.Υόρκη και στην Ουάσιγκτον, όπου έκαναν θραύση πέρυσι. Βρήκε δύο φίλες της στο Λονδίνο και ξεκίνησαν το εγχείρημα για να μπει το Φεβρουάριο ελληνική σημαία στο Piccadilly Circus. Πρόκειται για τη συνέχεια της εθελοντικής πρωτοβουλίας Up Greek Tourism, που στηρίζεται στη συγκέντρωση χρημάτων από απλούς πολίτες για τη προβολή της Ελλάδας. Την περυσινή καμπάνια την είδαν 11 εκατομμύρια άτομα στο Internet, το CNN αφιέρωσε βίντεο 2' 30'', ενώ δόθηκε δημοσιότητα από BBC, New York Times, Guardian, HuffingtonPost και πολλά άλλα διεθνή Μέσα, μέχρι και στη Κίνα. Με μια πρόχειρη εκτίμηση η Ελλάδα κέρδισε δωρεάν δημοσιότητα αξίας πολύ πάνω από 500.000 δολάρια, χάρη στα 20.000 δολάρια που είχαν μαζέψει με crowd funding 330 άτομα από όλο το κόσμο και την Ελλάδα.


Λίγα λόγια για τα τρία κορίτσια του Λονδίνου:

Η Κατερίνα Σπέτσιου ζει και εργάζεται στο Λονδίνο ως αρχιτέκτονας. Μακριά από την Ελλάδα από τα δεκατρία της, απέκτησε μια βαθιά εκτίμηση για την ομορφιά και τον πολιτισμικό πλούτο της πατρίδας . Έμαθε την πρωτοβουλία Up Greek Tourism από δημοσιεύματα στον Τύπο μετά την πρώτη επιτυχημένη καμπάνια στη Νέα Υόρκη και σκέφτηκε πως ένα από τα επόμενα βήματα θα έπρεπε οπωσδήποτε να λάβει χώρα στο Λονδίνο. Η Ελλάδα υπήρξε ανέκαθεν δημοφιλής προορισμός για τους Βρετανούς και το Λονδίνο, όντας στην καρδιά του Ηνωμένου Βασιλείου, αποτελεί ιδανική τοποθεσία για να τους υπενθυμίσουμε ότι παρά την πρόσφατη αρνητική δημοσιότητα, η Ελλάδα παραμένει ένας πανέμορφος, ενδιαφέρων και ασφαλής τουριστικός προορισμός. Πιστεύει βαθειά στον σκοπό και το μήνυμα του Up Greek Tourism γιατί την γεμίζει με αισιοδοξία για τις δυνατότητες των Ελλήνων, οι οποίοι έχουν πάντα τη δύναμη να δουλεύουν ώστε να επηρεάσουν το μέλλον τους.

Η Ανίτα Δημητρίου είναι παιδίατρος και ζει στο Λονδίνο. Είναι μισή Ελληνοκύπρια και μισή Αγγλίδα αλλά έχει μεγαλώσει στην Αθήνα. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα του ερχομού του Up Greek Tourism στο Λονδίνο και αποφάσισε ότι θα ήταν μέρος αυτής της προσπάθειας χωρίς δεύτερη σκέψη. Όπως και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας συνδυάζει τις (πολλές) απαιτήσεις της καμπάνιας με την απαιτητική εργασία της, οδηγούμενη από την αγάπη της για την Ελλάδα και την πίστη της ότι η χώρα έχει τόσα πολλά να προσφέρει στον επισκέπτη και ότι αυτό είναι ένα μήνυμα που αξίζει να διαδοθεί. Μετά από ένα κύμα αρνητικής δημοσιότητας στα βρετανικά ΜΜΕ, θεωρεί ότι η εκστρατεία του Up Greek Tourism είναι ένα από τα βήματα που θα συμβάλουν αποφασιστικά για να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο οι Βρετανοί αντιλαμβάνονται την Ελλάδα και τους κατοίκους της και θα τους υπενθυμίσει ότι παραμένουμε ένα φιλόξενο και σκληρά εργαζόμενο έθνος που μπορεί να ανακάμψει.

Η Κατερίνα Ιωάννου μεγάλωσε στην Αθήνα. Μετακόμισε στο Λονδίνο πριν από εννέα χρόνια για σπουδές στο χορό και πλέον εργάζεται ως δασκάλα γιόγκα και πιλάτες. Περισσότερο της λείπει ο καλός καιρός και η φιλοξενία της Ελλάδας για αυτό και φροντίζει κάθε καλοκαίρι να πραγματοποιήσει πολυήμερες διακοπές στα ελληνικά νησιά ώστε να είναι έτοιμη για τον επόμενο απαιτητικό χειμώνα. Έμαθε για την νέα καμπάνια από την παιδική της φίλη Κατερίνα Σπέτσιου και αποφάσισε αμέσως ότι ήθελε να συμμετάσχει. Πιστεύει ακράδαντα ότι το ελληνικό πνεύμα παραμένει ζωντανό και σχετικό ως πηγή έμπνευσης για τον παγκόσμιο πολιτισμό, για αυτό και δηλώνει εμπνευσμένη από το νόημα του Up Greek Tourism και ειλικρινά ενθουσιασμένη από την συμμετοχή της.

Πόσους τουρίστες θα φέρει η καμπάνια στην Ελλάδα; Είναι ένα ερώτημα που ακούγεται κατά καιρούς. Η εθελοντική πρωτοβουλία Up Greek Tourism, όπως όλες οι πρωτοβουλίες που γίνονται από πολίτες, δεν έχει στόχο να υποκαταστήσει το κράτος, ούτε τους επιχειρηματικούς φορείς. Ο ρόλος τους είναι συμπληρωματικός και σε αρκετές περιπτώσεις, συμβάλει στο να κινητοποιηθούν πολίτες, να δημιουργηθούν ομάδες, που συμβάλουν στην ενεργοποίηση της Κοινωνίας των Πολιτών και την ενίσχυση του Κοινωνικού Κεφαλαίου, που αποτελεί αίτημα μιας κοινωνίας σε κρίση, που αναζητά Καλές Πρακτικές. Ο Γιώργος Κλειβοκιώτης παρουσίασε στο TEDxAthens τη πρωτοβουλία Up Greek Tourism, στη συνέχεια ο Ονίκ Παλαντζιάν μίλησε στο TEDxKalamata με το ίδιο θέμα.

Με την ευκαιρία να σημειωθεί η επιτυχία του TEDxKalamata, που έγινε για πρώτη φορά από μια ομάδα νέων παιδιών, τα οποία οργάνωσαν μια πολύ καλή εκδήλωση και έδειξαν ότι όταν υπάρχει σχέδιο και Ομάδα, τότε έχουν θέση οι καινούργιες ιδέες κόντρα στη με μεψοιμοιρία που θέλει την ελληνική περιφέρεια να είναι συλλήβδην 'άγονη γραμμή'.

Ζεϊμπέκικο με τζην Armani και η εκδίκηση της χαμένης συλλογικότητας

 Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Είχα τη τύχη να είμαι ένας εκ των εθελοντών του TEDxAthens που συνάντησε τον ψυχαναλυτή κ. Ματθαίο Γιωσαφάτ κατά τη προετοιμασία της ομιλίας του στη φετινή εκδήλωση. Συγκράτησα κάποια σημεία της συζήτησης που αφορούν τo ομαδικό πνεύμα των Ελλήνων.


"Πάνε και τα σπάνε στις ταβέρνες, αλλά έχουν δυσκολία να κάνουν σχέσεις με το περιβάλλον" ανέφερε σε ένα σημείο ο κ.Γιωσαφάτ. "Οι Έλληνες είναι επιφανειακά χαρούμενοι. Δηλώνουν ότι είναι ανοιχτοί, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στη πραγματικότητα. Στην Αγγλία, που έχει τη φήμη για το αντίθετο, συναντάς επιφύλαξη για 3-4 μήνες, αλλά μετά βρίσκεις αρκετά άτομα που είναι πολύ ανοιxτά. Στην Ελλάδα, συναντάς στην αρχή μια επιφανειακή ανοιxτή αντιμετώπιση, αλλά μετά βλέπεις κάποια επιφύλαξη, ίσως και φόβο. Οφείλεται στη χαμηλή αυτοεκτίμηση".

"Στο Λονδίνο σε κάθε γειτονιά υπάρχουν ομάδες γύρω από διάφορα θέματα, μιλούν μεταξύ τους".

"Οι Ελληνες έχουν αντιεθελοντική, αντιομαδική στάση τα τελευταία χρόνια. Ο άνθρωπος είναι ναρκισσιστικός, αλλά και ομαδικός. Αν μετά τα 40 δεν μετέχεις σε ομαδικές δράσεις, τότε είσαι ‘νεκρός’. Είναι ψυχολογική ανάγκη να μετέχεις σε κοινωνικό δίκτυο. Μέχρι τα 40 ο άνθρωπος δίνει μεγάλη βάση στο σεξ, τη καριέρα κλπ. Οι Έλληνες ήταν μέχρι πρόσφατα ενταγμένοι κυρίως σε συγγενικά δίκτυα. Τώρα, μετά τη κρίση, έχουν αδυνατίσει και αυτά". "

Ο άνθρωπος ζει με τις σχέσεις, είναι ψυχολογική ανάγκη να μετέχει σε Κοινότητες. Ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται ο άνθρωπος. Αυτή την εποχή όμως φαίνεται σαν να κoiτάμε μόνο τα δικά μας".

 Τα υπόλοιπα τα είπε ο κ.Γιωσαφάτ στην ομιλία του στο TEDxAthens, σε μια "απρόσμενη" συνάντηση ενός εκπροσώπου μιας γενιάς και μιας επιστήμης με ένα κοινό, που ζει με άλλους ρυθμούς.

Από τις πιο δημιουργικές στιγμές αυτής της "συνάντησης", ήταν η προσωπική επικοινωνία με τον κ.Γιωσαφάτ. Ήταν αναμενόμενο ότι δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε μέσω email. Ήταν αναμενόμενο το ότι δεν γνώριζε τι είναι το TED και ότι θα έπρεπε να το εξηγήσουμε από κοντά. Πήρε τη πρωτοβουλία, είδε βίντεο, αξιολόγησε το κοινό του TED και στάθηκε στη πρωτοβουλία Human Grid που έχει στόχο να αναδείξει την αξία της συλλογικότητας για την ενίσχυση της αλληλεγγύης.


Σπάμε πιάτα, βρίζουμε στα γήπεδα 

Τι να σημαίνει αλήθεια αυτό, όπου κάποιοι νεόπλουτοι ή και αυτοαπασχολούμενοι, τα σπάνε στα μπουζούκια και κάνουν λουλουδοπόλεμο; Ή οι άλλοι που με Armani τζήν χορεύουν ζεμπέκικο "Βρέχει φωτιά στη στράτα μου"; Acting out (εκδραμάτιση) το αποκαλεί ένας ομότεχνος του κ.Γιωσαφάτ.

Συγγενές το φαινόμενο του υπερβολικού φαγητού σε –λαϊκές ή επιτηδευμένες- ταβέρνες και δήθεν high εστιατόρια. Κάτι που αποτυπώνεται και στην καμπύλη που δείχνει πόσο πάχυναν και "στραβοχύθηκαν" οι Ελληνες τα τελευταία 30 χρόνια.

Ένα άλλο φαινόμενο ‘ομαδικότητας’ είναι η μαζική προσέλευση τα προηγούμενα χρόνια στα γήπεδα, όπου πολλοί ευκατάστατοι, επιδίδονταν σε βρισίδι του αντιπάλου με χυδαία συνθήματα. Η ψυχοθεραπεύτρια Μαριαλένα Σπυροπούλου βοηθάει να πάμε λίγο παραπέρα το παραπανω συλλογισμό: "Στην οδική μας συμπεριφορά ή στον τρόπο που συναναστρεφόμαστε στη γειτονιά ή στην πολυκατοικία είναι ξανά πρόδηλη η επιθετικότητά μας, δείγμα μιας πρωκτικής καθήλωσης ενός ολόκληρου λαού. Ο πρωκτικός προτιμά να καταστρέφει παρά να δημιουργεί. Γι' αυτό και ανθιστάμεθα στις συλλογικότητες και στο ομαδικό πνεύμα. Και εκεί η σχέση με τη μάνα είναι κυρίαρχη. (Δεν είναι παράξενο που η πιο "απολαυστική" βρισιά στα γήπεδα είναι το «σου γ@@ τη μάνα»..."

Δεν γνώριζα αυτή την επιστημονική ερμηνεία , η οποία ταιριάζει στη θέση εκείνων που υποστηρίζουν ότι στη χώρα υπάρχει μεγάλη επίδειξη κ@λοπαιδισμού..

Μια άλλη επίδειξη ‘συλλογικότητας’ είναι η εικόνα σε πάρκα όπου υπάρχουν καφετέριες: οι καθήμενοι στα τραπέζια είναι πολλαπλάσιοι αυτών που κάνουν με τη παρέα τους μια βόλτα στο πάρκο.

 Όλα τα παραπάνω δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της διάθεσης επίδειξης ενός καλού εισοδήματος. Από το 1974 και μετά, αλλάξαμε αρκετά σπίτια, πολύ περισσότερα αυτοκίνητα, αλλάξαμε παρέες και στέκια. Κάναμε ταξίδια στη Ταϋλάνδη, τη Πάρο και την Αράχωβα (χωρίς να περάσουμε από τους Δελφούς). Πήραμε αρκετά πτυχία και περισσότερα ‘χαρτιά’.


Από το Α, οπως Αλληλεγγύη 

Η ομαδικότητα και οι συλλογικότητες είναι μονόδρομος πια. Να μην τα αντιμετωπίσουμε ως καταναγκαστικά έργα, ούτε ως υποχρέωση. Είναι από τα καλύτερα δώρα της κρίσης. Απο τους συμμαθητές στο γυμνάσιο, που θα μας θυμίσουν τις φάρσες και τα νεανικά όνειρα, μέχρι μια καινούργια παρέα συνομιλήκων μας, για να καθαρίσουμε το διπλανό πάρκο ή να συγκεντρώσουμε αχρείαστα ρούχα, γι’ αυτούς που τάχουν ανάγκη.

Βλέποντας τις Ομάδες που συμμετέχει ο 18χρονος γιός μου στο Λύκειο Ελληνίδων (χορεύει από 4 ετών) ή στους εθελοντές δασοπυροσβέστες Υμηττού, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσω για ποιους λόγους οι νεότερες γενιές κάνουν λιγότερο (αυτοαναφορικό, ναρκισσιστικό) θόρυβο από τις δικές μας. Οι δικές τους συλλογικές εκφράσεις δεν μεταμορφώνονται (ή δεν πρόλαβαν να μεταμορφωθούν) σε agenda, μηχανισμούς, επιρροή, εξουσία, όπως σκυλιασμένα φρόντισαν οι προηγούμενες. Δεν χρειάζεται να γίνουμε κυνικοί, για να ισχυριστούμε ότι οι επόμενες γενιές θα είναι πιο ομαδικές. Συμμετέχουν ήδη σε περισσότερες συλλογικότητες, -και όχι μόνο γιατι δεν τους αφήσαμε τίποτε καλύτερο να κάνουν. Οι παλιές "συναλλαγματικές" της Εθνικής Αντίστασης, του 114, του Χρηματιστηρίου ή της καταπάτησης κάθε δημόσιου αγαθού, είναι πλέον ακάλυπτες ή χωρίς ιδιαίτερη αξία.

Πάμε από την αρχή, για τα βασικά...Ξεκινάμε από το Α, όπως αλληλεγγύη και Αισθητική... 

Νέε μου... Σκότωσε τους Μύθους ενωρίς

Παρουσίαση στο Πολυτεχνείο

Κτίριο διοίκησης Ε.Μ.Π., Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, 22-23 Μαΐου 2012

Turn your Idea into a Start Up from Stathis Haikalis

Την  τελευταία τριετία είδαμε κατά κόρον να παροτρύνονται οι νέες/νέοι να κάνουν κάποια από τις εξής δραστηριότητες: α) να γίνουν αγρότες ώστε π.χ. να υποκαταστήσουν τις εισαγωγές πατάτας από την Αίγυπτο, λεμονιών από την Αργεντινή κλπ, β) να ασχοληθούν με την εξαγωγή λαυρακιού, καθώς μεγάλες αγορές όπως της Ιαπωνίας έχουν μεγάλη ανάγκη από εισαγωγή τέτοιων ψαριών, γ) να προσανατολιστούν σε κάποια δραστηριότητα που θα τους οδηγήσει στη Silicon Valley. Οι επτά κατηγορίες έχουν επιλεγεί με βάση τις δυνατότητες, ευκαιρίες της σημερινής Ελλάδας...

Η έγκριση της επιχορήγησης στην Ελλάδα της διαφθοράς και της διαλυμένης διοίκησης,  έχει τέτοια παράπλευρα κόστη και ταλαιπωρίες, ώστε στο τέλος, να χρειαστεί να δίνεις το 80% της προσπάθειάς σου για να πάρεις τα λεφτά του ΕΣΠΑ ή της ΓΓΕΤ και μόνο 20% για την ουσία της δουλειάς σου. Εκατοντάδες νεανικές προσπάθειες έχουν χαθεί στο δρόμο, λόγω αυτής της δομικής καταστροφής. Δεν είναι λίγοι οι νέες/νέοι που στην πορεία έχασαν τη δυναμική του αντικειμένου τους, γιατί απορροφήθηκαν από τις διαδικασίες της διαφθοράς  ή της γραφειοκρατίας.

Αρκετοί Έλληνες αποφεύγουν την «ταλαιπωρία» να γράψουν ένα κείμενο 2-10 σελίδων, όπου να αναφέρονται:

• Τα έσοδα/έξοδα
• Οι τεχνικές και τα κανάλια πωλήσεων

Είναι κατανοητό, ότι σε κάποιες περιπτώσεις αυτό το κείμενο θα είναι το πολύ δύο σελίδες. Η εκπόνησή του θα βοηθήσει να εντοπιστούν απλουστεύσεις, να διερευνηθεί η αγορά, να σημειωθούν τα αδύνατα σημεία, να επισημανθούν οι τομείς που χρειάζεται «εξωτερική βοήθεια».

Η αυτάρεσκη εντύπωση ότι «οι Έλληνες είναι πολύ καλοί στις υπηρεσίες» δεν βοηθά τους νέους που ξεκινούν την καριέρα τους. Ακόμα και στον τουρισμό, η πλειοψηφία των ελληνικών επιχειρήσεων λειτουργεί με νοοτροπία εμπόρου: κάνει φέτος την πώληση, παίρνει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, χωρίς να προβλέπει την ικανοποίηση του πελάτη, ο οποίος θα φέρει νέους πελάτες κλπ.

Η Ελλάδα της φούσκας και της χρεωκοπίας ενίσχυσε αυτό το φαινόμενο, με αποτέλεσμα 100δες επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν τώρα το φάσμα της βαθύτατης κρίσης, αλλά οι διοικήσεις τους (ή οι ιδιοκτήτες τους) να μην αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να επενδύσουν στην ποιότητα των υπηρεσιών. Για κάποιες είναι πολύ αργά, αλλά μπορούμε να δούμε πολλές επιχειρήσεις γύρω μας, οι οποίες δεν έχουν την αυτογνωσία για να αλλάξουν «ρότα». Αυτό δεν μπορεί να γίνει με ευχολόγια, ούτε με ένα ευκαιριακό σεμινάριο. Χρειάζεται εκπαίδευση, είσοδο νέων ανθρώπων στη δουλειά, αναβάθμιση της έννοιας του επαγγελματισμού, της υπευθυνότητας, αλλά και της σημασίας του «επενδύω». Χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις έχουν στηριχθεί σε κρατικές επιχορηγήσεις ( ή σε έμμεσες επιδοτήσεις, π.χ. φοροαποφυγή και δεν έχουν την κουλτούρα του «επενδύω, δηλαδή διακινδυνεύω, δηλαδή αλλάζω για να επιτύχω τους στόχους μου».

Μια εταιρεία η οποία ανοίγει σήμερα στην Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει χρηματοδότηση κατά βάση από ελληνικές πηγές. Π.χ. στο ICT sector θα σηκωθούν μέσα στο μήνα 5 funds συνόλου 85m (jeremie) τα οποία θα πρέπει να απορροφηθούν σε βάθος τριετίας. Αυτό δίνει πολλές ευκαιρίες για μια νέα ελληνική επιχείρηση, αν και ο χώρος του VC δεν έχει αναπτυχθεί επαρκώς τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Άλλωστε, πέρα από το ICT υπάρχει και η αγροβιοτεχνολογία, οι καινοτόμες καλλιέργειες, οι ΑΠΕ, η βιοτεχνολογία κλπ. Πρέπει να βρεθούν πόροι για να επενδύσουν και σε αυτές τις ιδέες.

Στις ΗΠΑ η κατάσταση είναι αλλιώς – και στο Ισραήλ. Μια ελληνική εταιρία μπορεί να επιλέξει να γίνει incorporated στο Delaware, κρατώντας μια θυγατρική οντότητα στην Ελλάδα. Οι πατέντες να γίνουν file μέσω της μητρικής εταιρίας. Έπειτα, ο ευκολότερος τρόπος για να πας στη Silicon Valley είναι μέσω ενός incubator – όπως το γνωστό plug and play. Με αυτό τον τρόπο, το incubator γίνεται κατά κάποιον τρόπο ο «ατζέντης» της startup – αναλαμβάνοντας να τη δικτυώσει με δικηγορικά γραφεία, με angel investors, με VCs.

Σε όλα αυτά, χρειάζεσαι την ιδέα και μια ομάδα με χημεία, διατεθειμένη για όλα. (Το σημείωμα της διαφάνειας 10 είναι συμβολή του Κυρ. Πιερρακάκη). Όποιος θέλει να δει περισσότερα για τη περίπτωση της Σόφης (διαφάνεια 12), μπορεί να δει αυτό το post. Η INDIFEX του Δημ. Γλέζου (διαφάνεια 15) ξεκίνησε από την Πάτρα, αλλά έχει πλέον μεγάλο μέρος της δραστηριότητας εκτός Ελλάδος, με πελάτες μερικές από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο. Ήδη έχει ρίξει προγεφύρωμα στη Silicon Valley.

Άννα Βίσση ή Σαπφώ;

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Τι μπορεί να γίνει ώστε να δείξουμε στην πράξη ότι η Σαπφώ έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από την Άννα Βίσση;

«Όλα τα λεφτά που είχε το προξενείο του Μιλάνο για την προώθηση του ελληνικού τουρισμού και του πολιτισμού μάς υποχρέωσαν να τα διαθέσουμε για την υποστήριξη της υποψηφιότητας της Άννας Βίσση στη Γιουροβίζιον», εκμυστηρεύτηκε με αγωνία και απόγνωση το 2005 στέλεχος του προξενείου. Ήταν μια χαρακτηριστική εικόνα για το πού επένδυε η χώρα τα 20 τελευταία χρόνια ως προς την εικόνα της: Γιουροβίζιον, «ελληνοποίηση» αρσιβαριστών για μετάλλια που δυσφημίστηκαν από υποθέσεις ντόπινγκ, ενώ την ίδια περίοδο τα μουσεία έμεναν κλειστά, το επίπεδο της φιλοξενίας επισκεπτών στη χώρα έπεφτε.

Κάν’ το όπως τo Τaxibeat

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo


 Ένα ελληνικό application για smartphones καταρρίπτει τους μύθους της ελληνικής παθογένειας και αποτελεί παράδειγμα της υγιούς επιχειρηματικότητας.


Ο Μηνάς έχει πτυχίο πανεπιστημίου και είναι ένας από τους πολλούς που, μη έχοντας άλλη ευκαιρία απασχόλησης, έγινε οδηγός ταξί. Ευγενικός από ανατροφή, πικραίνεται πολύ όταν οι πελάτες τον αντιμετωπίζουν σαν να γεννήθηκε αγενής και αποφασισμένος να τους ρίξει.
Πριν από μερικούς μήνες εντάχτηκε στο σύστημα Τaxibeat, που επιτρέπει σε πελάτες να καλούν ταξί από το κινητό. Το Τaxibeat δεν χρεώνει τον πελάτη και του παρέχει τη δυνατότητα να βαθμολογεί τον ταξιτζή. Επιπλέον, ο τελευταίος μπορεί να καταγράφει αν ο πελάτης ακύρωσε την κλήση. Ο Μηνάς, χωρίς να κάνει ιδιαίτερη προσπάθεια, έχει πάρει καλές κριτικές, κάτι που έχει αυξήσει την πιθανότητα να βρει κούρσα σε μια εποχή κρίσης, που εκατοντάδες ταξί περιμένουν με τις ώρες στις κανονικές ή άτυπες πιάτσες που εξαπλώνονται στην Αθήνα.
Μέχρι στιγμής πάνω από 1.600 ταξί έχουν ενταχθεί στο Τaxibeat, που αυξάνει τον «στόλο» του με 100-150 νέους οδηγούς τον μήνα. Πάνω από 600 πελάτες κάθε μέρα χρησιμοποιούν αυτή την υπηρεσία που έχει βρει, όπως μπορείτε να δείτε στο twitter, ενθουσιώδεις φίλους. Όχι μόνο νέους που το βλέπουν και ως παιχνίδι αλλά και ηλικιωμένους που αγοράζουν smartphone μόνο και μόνο για να έχουν πρόσβαση σ’ αυτή την υπηρεσία.
Η μικρή αυτή επανάσταση αποτελεί μια απάντηση σε όσους πιστεύουν δογματικά ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει τίποτα στην Αθήνα προς το καλύτερο. Είμαστε μάρτυρες μιας μικρής επανάστασης σ’ έναν χώρο όπου δρα μια από τις πιο κακομαθημένες επαγγελματικές ομάδες. Χάσαμε την πίστη μας ότι μπορεί κάτι να βελτιωθεί σ’ αυτήν τη χώρα, επειδή οι περισσότεροι πολιτικοί είναι δέσμιοι των πολυπλόκαμων πελατειακών σχέσεων που ύφαιναν χρόνια. Αρνούνται να εφαρμόσουν τον νόμο ή ψηφίζουν νόμους (π.χ. για το κάπνισμα) και μετά τους αφήνουν να ακυρωθούν στην πράξη.
Πού κάνει τη διαφορά το Τaxibeat; Στο ότι βασίζεται στη «σοφία του πλήθους», στο crowdsourcing. Η Πολιτεία δεν απομονώνει τον αναιδή, τον παράνομο, τον φοροφυγά ταξιτζή, αλλά τώρα εσύ, εγώ, ο κάθε πελάτης ταξί, μπορεί να βαθμολογήσει τον οδηγό. Την επόμενη φορά που θα αναζητήσουμε ταξί, μπορούμε μέσω του Τaxibeat να επιλέξουμε από τους πολλούς διαθέσιμους κάποιον που έχει ήδη πάρει καλές κριτικές από άλλους πελάτες.

Το Τaxibeat δεν χρειάζεται διαφήμιση, γιατί ήδη έχει ανοίξει τα φτερά του για το Ρίο της Βραζιλίας, τη Γαλλία, τη Νορβηγία. Είναι μια ελληνική εταιρεία startup που απασχολεί περί τους 10 προγραμματιστές και η βασική της ιδέα είναι αρκετά διαφορετική από κάποιων παρεμφερών υπηρεσιών ταξί που λειτουργούν σε κάποιες άλλες πόλεις του κόσμου. Η κρίση θα επιδεινώσει πολλές πλευρές της καθημερινής μας ζωής, όχι μόνο επειδή θα λείπει το ρευστό αλλά και γιατί θ’ αποκαλύπτει πόσο απρόθυμες και αδύναμες είναι οι ηγεσίες και οι Αρχές. Το ανθρώπινο δίχτυ και η επινοητική επιχειρηματικότητα είναι πολύ δύσκολο να καλύψουν αυτές τις «μαύρες» τρύπες. Μπορούν, όμως, να δημιουργήσουν μικρές οάσεις στη πόλη, να δείξουν ότι είναι δυνατόν να γίνουν μικρές αλλαγές και να δώσουν την ευκαιρία στον ταξιτζή Μηνά να βγάλει το καλύτερό του εαυτό.
Με τον Νίκο και τον Σπύρο, που είναι από τους εμπνευστές του Taxibeat, είχαμε διασταυρωθεί παλιότερα, διαφωνώντας σε θέματα φιλοσοφικά, πολιτικά, τεχνολογικά. Τους ζηλεύω γιατί μ’ έναν σμπάρο πέτυχαν πάνω από δύο τρυγόνια. Πρώτον, δεν έμειναν στις γενικές αναζητήσεις αλλά αφιέρωσαν χρόνο και χρήμα για να επιτύχουν μια καινοτομία που έχει αξία και έξω από τα σύνορα της χώρας. Δεύτερον, κατάφεραν να οργανώσουν μια επιχειρηματική δράση σε μια χώρα που ξέρει να κάνει εμπόριο, αλλά παίρνει κάτω από τη βάση στην παροχή υπηρεσιών. Τρίτον, έφτιαξαν ευφάνταστα γραφεία με πολύ δημιουργικό πνεύμα, όπου μάλιστα έχουν χώρο για τον καθένα που θέλει να περάσει, να δουλέψει με δωρεάν wi-fi και να πιει -χωρίς κόστος- έναν καφέ. Τέταρτον, γιατί έδωσαν την ευκαιρία στον Μηνά να γίνει καλύτερος επαγγελματίας και να μην είναι δέσμιος μιας συνδικαλιστικής ηγεσίας που θεωρεί ότι επειδή έχει δύναμη και «κονέ» με την εξουσία μπορεί να διατηρεί μια από τις πιο γκρίζες πλευρές αυτής της πόλης...

Ανάπτυξη Ένα σύντομο νεοελληνικό ανέκδοτο.

Η εβδομαδιαία μου συμβολή στη στήλη #changingGreece της Lifo

Η Νίκη είναι διευθύντρια σε υπηρεσία υπουργείου που ασχολείται με τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ. Είναι από αυτό το είδος ανθρώπων που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν σοβαροί δημόσιοι υπάλληλοι, με συναίσθηση ευθύνης. Μισή ώρα συζήτηση με τη Νίκη μπορεί να δείξει σε τι σταυροδρόμι ή σε τι αδιέξοδο βρίσκεται αυτό που λέμε ανάπτυξη.
Το 2012 η Ελλάδα μπορεί να απορροφήσει περί τα 4 δισ. ευρώ από το ΕΣΠΑ, αλλά μέχρι στιγμής έχει αξιοποιήσει μόνο 700 εκατομμύρια. Τι συμβαίνει και ενώ η χώρα καίγεται για ανάπτυξη, για παραγωγή, για νέες επιχειρήσεις, είναι ανίκανη να αξιοποιήσει τα κονδύλια που περιμένουν; Τι απίθανη κατάσταση είναι αυτή όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση μας παρακαλά να απορροφήσουμε τα χρήματα που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας;
Η Νίκη περιγράφει ψυχρά την κατάσταση, όπου υπάρχουν ευθύνες στις πολιτικές ηγεσίες και στη δημόσια διοίκηση. Τη κύρια ευθύνη έχουν οι πολιτικές ηγεσίες, που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να παρακάμψουν τη δημόσια διοίκηση. Η καλή εκδοχή είναι αυτή των υπουργών, που θεωρούσαν ότι οι 20 σύμβουλοί τους θα υποκαθιστούσαν τους 100-150 υπαλλήλους που έχουν την ευθύνη της δουλειάς, για να την κάνουν πιο γρήγορα.
Η πλευρά της δημόσιας διοίκησης ταλανίζεται από οργανωτική διάλυση αλλά και από πολύ κακό ηθικό μετά τις περικοπές αμοιβών. Υπάρχει ευθύνη στην πλευρά των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά όποιος ξέρει πέντε δράμια management αναγνωρίζει ότι η οποιαδήποτε ανασυγκρότηση πρέπει να ξεκινήσει από την κορυφή. Η Νίκη περιγράφει γλαφυρά την απροθυμία κάποιων συναδέλφων της να προχωρήσουν τις διαδικασίες, αλλά η διήγησή της δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιος πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να βγούμε από το τέλμα. Η παραλυσία του ΕΣΠΑ συνειρμικά οδηγεί στο εξής συμπέρασμα: ακόμα και αν η Τρόικα αποφασίσει να διαθέσει 20 δισ. επιπλέον στην Ελλάδα για ανάπτυξη, ποιοι μηχανισμοί θα τα αξιοποιήσουν; Κανένα ΔΝΤ και καμία Ε.Ε. δεν θα μας δώσει λεφτά να τα μοιράσουμε μεταξύ μας. Ο πειρασμός να τα διαθέσουμε σε επιδόματα ανεργίας είναι αυτοκτονικός. Το ίδιο και η πατέντα που είχε ξεκινήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, να διαθέτει κονδύλια του ΕΣΠΑ για εποχικές προσλήψεις ανθρώπων στους δήμους, οι οποίοι πρακτικά δεν είχαν αντικείμενο εργασίας.
Η χώρα, είτε με κυβέρνηση φιλική προς την οικονομία της αγοράς είτε με την πιο αριστερή στην Ευρώπη εξουσία, χρειάζεται να δημιουργήσει ταχέως θέσεις εργασίας. Διατηρήσιμες θέσεις εργασίας. Τα κόλπα με τα εργοστάσια, τα ξενοδοχεία ή τις καφετέριες που βουτάνε την κρατική επιδότηση και ψευτολειτουργούν για έναν χρόνο είχαν πέραση την περίοδο 2000-2011, αλλά δεν φτουράνε πια. Η Ελλάδα έχει 1,2 εκατ. Ανέργους και μόνο 2,5 εκατ. εργαζομένους (εκ των οποίων κάποιοι μισθοδοτούνται σε μη παραγωγικές θέσεις). Τα μαθηματικά είναι αφοπλιστικά.
Ο Κωστής Χατζηδάκης, που έχει την ευθύνη του ΕΣΠΑ, είναι από τους πιο δραστήριους αυτής της κυβέρνησης και το ξέρει καλά το θέμα. Πιθανόν να γνωρίζει ότι έχει στα χέρια του την πιο δύσκολη άσκηση της ζωής του.

Viral video και Internet στις εκλογές

Η εφημερίδα 'Καθημερινή' και η δημοσιογράφος Λίνα Γιάνναρου ζήτησαν μια γνώμη για τα βιντεάκια της ΟΝΝΕΔ. Ακολουθεί αυτό που έστειλα ως συμβολή μου:

Τα viral σποτάκια της ΟΝΝΕΔ δείχνουν -εκτός τών άλλων- τη πρόοδο που έχει κάνει η συντηρητική παράταξη στη διαδικτυακή επικοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει -όπως είναι αναμενόμενο- πιο ισχυρό τον ακτιβισμό , που ενίοτε καταληγει σε πολυχρωμία. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει το πλεονέκτημα μιας συνολικά δυναμικής καμπάνιας, αλλά και της ισχυρής προσωπικότητας του Α.Τσίπρα, ο οποίος απο τα τέλη Μαρτίου, είχε επιτύχει έναν έντονο συνδυασμό πολιτικών προτάσεων και προσωπικής ακτινοβολίας.
Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ, παρότι έχει μεγάλο αριθμό προσώπων σχετικών με την online επικοινωνία, που το συμπαθούν, παρουσιάζει μεγάλη υστέρηση (ποιοτική και ποσοτική). Επιβεβαιώνει την αρχή ότι όταν υπάρχει έλλειμμα πολιτικής, αυτή δεν μπορεί να υποκατασταθεί απο επικοινωνιακές τακτικές και διαδικτυακά εργαλεία.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία των ελληνικών κομμάτων στην αξιοποίηση της online επικοινωνίας και των Κοινωνικών Δικτύων; Για να το πω σχηματικά, τους είναι δύσκολο να κατεβούν απο το μπαλκόνι ή να βγουν απο το στούντιο της τηλεόρασης, δυο χώρους στους οποίους έμαθαν να κάνουν πολιτική και επικοινωνία... Το μεγάλο στοίχημα στη σημερινή εποχή του Internet , You Tube και να περπατήσουν στη πλατεία...Εκεί έχει γιαουρτια (πεταχτά), γιούχα, οχλαγωγία, αλλά και πολύ-πολύ διάλογο...  Τα ελληνικά κόμματα μόλις κατέβηκαν απο το μπαλκόνι, τρέμουν στην ιδέα να βγουν απο το στούντιο, αλλά ωστόσο κάνουν τα πρώτα βήματα στην ηλεκτρισμένη πλατεία...
Τα βίντεο της ΟΝΝΕΔ είναι σε αυτή την κατεύθυνση... Παίρνω τη θετική πλευρά τους και σημειώνω ότι κάποια απο αυτά θα μείνουν ως Καλή Πρακτική...
Η πολιτική της ΝΔ στο Internet και τα Κοινωνικά Δίκτυα, έχει πάρει κάποια στοιχεία απο τις τεχνικές Obama, αλλά προσιδιάζει πιο πολύ στην εμπειρία Cameron. Εχει δουλέψει, αργά και συστηματικά, δεν προφασίζεται ότι γνωρίζει όλες τις τεχνικές, δεν κάνει υπερβολές όσον αφορά το διάλογο και τη συζήτηση γιατι δεν ταιριάζει στο χαρακτήρα του κόμματος , αλλά πραγματοποιεί σταθερά βήματα.
Και ένα υστερόγραφο: το φαινόμενο Καμμένου στις εκλογές της 6ης Μαίου είχε και μια πλευρά απο τα παραπάνω. Πήρε δυναμική απο τα Κοινωνικα Δίκτυα, ενώ πχ το ΛΑΟΣ, ήταν 'καρφωμένο' στη Τηλεόραση και έχασε στροφές. Ο Α.Τσίπρας πήρε αρκετούς πόντους απο τη δυναμική τοποθέτησή του απέναντι στα κανάλια της TV. H περίπτωση 'Δημιουργία Ξανά' δείχνει ότι τα Κοινωνικά Δίκτυα μπορούν σε μια πρώτη φάση να δώσουν δυναμική, αλλά μπορούν μετά να την ανακόψουν, αν υπάρχουν ζητήματα πολιτικής και προγράμματος.
Είναι πολύ σημαντικό να σημειώσουμε ότι η Τηλεόραση παραμένει βασιλιάς, αλλά πλέον δεν είναι απόλυτος άρχων όσον αφορά τις πολιτικές καμπάνιες. Το Internet έχει απαλλοτριώσει μέρος της εξουσίας της και παρά το χάος του, την 'ανωνυμία' κλπ, έχει γίνει αναντικατάσταση πλατφόρμα πολιτικής επικοινωνίας.

Το άρθρο της Λίνας Γιάνναρου μπορείτε να το βρείτε εδώ

Εκλογές και Social Networks «Γιούχα, ανωνυμία και ακατέργαστο χρυσάφι»

'Αρθρο μου που δημοσιεύθηκεστο Εθνος της Κυριακής (10-6-2012)

 

Θα ξεκινήσω με μια ωμή διαπίστωση: τα Νέα Μέσα, τα Κοινωνικά Δίκτυα (Social Networks), διευρύνουν/βαθαίνουν τη πληροφόρηση των ‘ψαγμένων’ πολιτών, αλλά μπορεί να αυξήσουν τη σύγχυση όσων έχουν έλλειψη προσανατολισμού.

Ας πιάσουμε όμως το θέμα απο μια άλλη πλευρά: οποιοδήποτε κόμμα ή πολιτικός σέβονται τον εαυτό τους, στην Ελλάδα του 2012, είναι αδιανόητα να μην αξιοποιήσουν τα Κοινωνικά Δίκτυα στην επικοινωνία τους.  Τα Κοινωνικά Δίκτυα όμως δεν είναι ‘μαγικό ραβδί’. Είναι ένας καθρέφτης, που μέσα του βλέπεις το αν το κόμμα που τα χρησιμοποιεί έχει δημοκρατικές δομές, έχει δυναμικά στελέχη, έχει πρόγραμμα, έχει αναπτύξει με τα δυναμικά στρώματα της κοινωνίας.

Στις εκλογές της 6^ης Μαϊου κάποια κόμματα που μετέφρασαν την αποδοχή τους στα Κοινωνικά Δίκτυα, ως επιρροή στο εκλογικό σώμα, διαπίστωσαν οδυνηρά οτι αυτό δεν ισχύει. Υπάρχουν ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες διεθνείς αναλύσεις που τεκμηριώνουν ‘γιατι το Twitter δεν μπορει να προβλέψει το αποτέλεσμα των  εκλογών’.

Επειδή η πολιτική περιπέτεια της Ελλάδας δεν τελειώνει στις 17 Ιουνίου, αλλά τότε μάλλον αρχίζει (ή κορυφώνεται) , ας δούμε μερικές αρχές που αφορούν την πολιτική επικοινωνία στα Κοινωνικά Δίκτυα. Λόγω χώρου, τις αναφέρω τηλεγραφικά, αλλά για την κάθε μια υπάρχει ογκώδης διεθνής και ελληνική τεκμηρίωση:

ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ: το ερώτημα για τα ζωντανά κόμματα δεν είναι αν χρειάζεται να έχουν παρουσία στα Κοινωνικά Δίκτυα, αλλά ΠΩΣ  θα το κάνουν.

ΑΛΛΗ ΛΟΓΙΚΗ: η δραστηριότητα ενός κόμματος (ή πολιτικού) στα Κοινωνικά Δίκτυα, πρέπει να γίνεται με τελείως διαφορετικές πρακτικές απότι η παρουσία του στα Μέσα Επικοινωνίας. Οποιος χρησιμοποιεί το Facebook για να ανεβάζει ομιλίες του ή συνεντεύξεις του, κάνει πολύ κακή χρήση του Μέσου.

ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΄Η ΟΧΙ: ένας σύμβουλος μπορεί να βοηθήσει ένα κόμμα να ξεκινήσει το μακρύ ταξίδι στο Internet, ή να του μεταφέρει ειδική γνώση για κάποιες τεχνικές. Το κόμμα ή ο πολιτικός όμως πρέπει να έχουν αυθεντική παρουσία, γιατι τα Κοινωνικά Δίκτυα είναι πρώτα απόλα Διάλογος και ζωντανή επικοινωνία.  Στην ελληνική πολιτική σκηνή φαίνεται απο πολύ μακριά οτι το μεγαλύτερο μέρος της παρουσίας κομμάτων/πολιτικών το χειρίζονται σύμβουλοι ή συνεργάτες γραφείου

ΓΙΟΥΧΑ ΣΤΗ ΠΛΑΤΕΙΑ: Η δραστηριοποίηση ενός κόμματος στα Κοινωνικά Δίκτυα, είναι κάτι σαν μια συμβολική πορεία του απο το Μπαλκόνι που ήταν τα προηγούμενα χρόνια, προς τη Πλατεία. Στην Ελλάδα του 2012 θα φάει γιούχα. Η επιτυχία του κόμματος είναι στο πώς θα το χειριστεί. Θέλει τόλμη, αλλά όχι αλλαζονεία ή εκνευρισμό

ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ Ή ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ: κάποιοι πολιτικοί ενέδωσαν στην ελληνική συνήθεια να συνεργάζονται με ‘ανώνυμους’ του Διαδικτύου για να προβάλουν θέσεις τους ή να επιτεθούν σε αντιπάλους. Τα Κοινωνικά Δίκτυα δεν είναι παρθεναγωγείο, αλλά αυτές οι πρακτικές δεν έχουν αποτέλεσμα. Το μεγαλύτερο όφελος το έχουν οι πολιτικοί ή τα κόμματα, που κερδίζουν την υποστήριξη απλών, επώνυμων πολιτών, ή προσώπων με επιρροή. Η διαφανής επαγγελματική υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση μιας διαδικτυακής καμπάνιας, αλλά η επιτυχία στα Κοινωνικά Δίκτυα δεν αγοράζεται...

Στην προεκλογική καμπάνια της 6^ης Μαίου, αλλά και σ’ αυτήν της 17^ης Ιουνίου, μπορούμε να ξεχωρίσουμε καλές πρακτικές, αλλά και πολλές αποτυχίες. Η ακραία πόλωση, η οργή της κοινωνίας, αλλά και η έλλειψή πόρων , ήταν αναμενόμενο να οδηγήσουν σε πολλές χοντροκοπιές. Τα κόμματα και οι πολιτικοί που σκέφτοναι με όρους μέλλοντος, μπορουν να δουν καλές πρακτικές απο τη καμπάνια του Ομπάμα, αλλά μπορούν να μελετήσουν και εμπειρίες της ελληνικής σκηνής, που ήταν πλούσιες και επιτυχημένες.

Γιατί τα κόμματα δεν μπορούν να συνεργαστούν;

Mια ψυχολογική ερμηνεία της πολιτικής δυσπραγίας μέσα από τη συζήτηση με την Μαριαλένα Σπυροπούλου

Οι εκλογές της 6^ης Μαίου οδήγησαν σε μια κατάσταση, οπου σχεδόν κανένα κόμμα δεν είχε ειλικρινή διάθεση να συνεργαστεί με κάποιο αλλο. Η πιθανότητα να επαναληφθει αυτο και μετά τις εκλογές της 17^ης Ιουνίου μοιάζει εφιαλτική. Την ίδια στιγμή που σχεδόν σε όλες της χώρες της Ευρώπης (δυτικής και πρώτην Ανατολικής), οι χώρες κυβερνώνται απο συνασπισμους κομμάτων. Η ερμηνεία αυτής  της ελληνικής ‘ατμόσφαιρας’, ίσως δεν βρίσκεται μονο στη πολιτική επιστήμη ή στην ιστορία. Ζήτησα απο τη  Μαριαλένα  Σπυροπούλου, ψυχολόγο και ψυχοθεραπεύτρια, να φωτίσει μερικές πλευρές με τα εργαλεία της δικής της επιστήμης.


ΕΡΩΤΗΣΗ: Όλα σχεδόν τα κόμματα δηλώνουν το καθένα πολύ θετικό σε συνεργασίες, αλλά στο τέλος δεν συνεργάζεται κανένα με κανένα. Πώς μπορεί να το δει κανείς από τη σκοπιά των δικών σας επιστημών;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν άπτονται όλα της δικής μου επιστήμης, αν και είναι ενδεικτικός ο τρόπος που λειτουργούν τα κόμματα ως Οργανισμοί για να καταλάβουμε την παθολογία τους αλλά και μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Ο πρώτος λόγος που δεν συνεργάζονται είναι ο καιροσκοπικός, τυχοδιωκτικός λόγος της μη ανάληψης ή της μη συμμετοχής στην ευθύνη της διακυβέρνησης. Βέβαια, από κάτω αυτό αναδεικνύει και την αδυναμία που έχει ο Έλληνας να αναλαμβάνει ευθύνες και να πληρώνει το τίμημά τους. Τώρα η θετική διάθεση μόνον υποκριτικά, ως διγλωσσία μπορεί να εκληφθεί.


ΕΡΩΤΗΣΗ:Όλες σχεδον οι χώρες της Δυτ. Ευρώπης, αλλά ακόμα και της πρώην Ανατ. Ευρώπης έχουν κατά κανόνα κυβερνήσεις συνεργασίας. Στην Ελλάδα αυτό συμβαίνει σπανίως. Υπάρχει κάτι στον ψυχισμό της χώρας που μπορεί να το φωτίσει;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δεν είμαι ειδική να μιλήσω για τις κυβερνήσεις συνεργασίες στην Ευρώπη ή στον κόσμο. Αυτό που μπορώ, όμως, να επισημάνω είναι ότι οι ώριμες κοινωνίες συνεργάζονται. Όσο πιο ανώριμος είναι ένας λαός, ένα άτομο, μια οικογένεια, ένα κόμμα, τόσο δυσκολεύεται να συμπορευτεί και να βρει κοινούς τόπους. Το άλλο σημαντικό για την Ελλάδα εξαπλώθηκε μετά τη δεκαετία του ’80. Αρκετά  κόμματα από φορείς ιδεών έγιναν πελατειακά, κόλποι για να μοιράζουν δουλειές και ρουσφέτια. Αυτό εξέθρεψε και το ιδιωτεύειν. Το να ενδιαφέρεσαι μόνο για τη δική σου μοίρα, άσχετα από το κοινωνικό καλό. Όταν, λοιπόν, διατηρείς μεγάλο πελατολόγιο νιώθεις αλαζονικός για να καταδεχτείς να συνομιλήσεις με κάποιο μικρότερο κόμμα. Αλλά και να συνεργαστείς με ποιο διακύβευμα; Τη σωτηρία της χώρας; Αφού το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η σωτηρία των ψηφοφόρων σου; Δυστυχώς, για να συνεργαστείς πρέπει να έχεις κάνει την υπέρβαση από το εγώ στο εμείς. Όχι μόνο εσύ ως κόμμα, αλλά και οι ψηφοφόροι. Οι Έλληνες σε μεγάλο βαθμό όπως δεν είναι φίλαθλοι, αλλά οπαδοί, έτσι δεν είναι πολίτες, αλλά ιδιώτες. Και δεν είναι τυχαία η αγγλοσαξωνική λέξη-δάνειο «idiot».


ΕΡΩΤΗΣΗ:  Οι πιο βαθιές αντιθέσεις και δυσκολίες συνεργασιών βρίσκονται μέσα στα όρια της ίδιας παράταξης (είναι περίπου αδύνατον να συνεργαστεί ένα κόμμα της Αριστεράς με άλλο της Αριστεράς, το ίδιο συμβαίνει και στην  Κεντροδεξιά). Η εξήγηση είναι μόνον πολιτική ή υπάρχουν και ερμηνείες που έχουν σχέση με το ψυχισμό των πολιτών αυτής της χώρας;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τα στενά όρια δημιουργούν ασφυκτικό πλαίσιο και δεν αφήνουν περιθώρια για ελιγμούς. Ιδίως όταν το παιχνίδι είναι συγκεκριμένο και μοιρασμένο. Οι Έλληνες λένε στο ένα τους αυτί ότι έχουν ιδεολογία και στο άλλο τους παρακαλάνε για μια δουλίτσα στο άνεργο παιδί τους. Ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Όχι φυσικά όλοι. Η διαστρέβλωση της αλήθειας και της συνείδησης έχουν καλλιεργηθεί από την οικογένεια. Η Ελληνίδα μητέρα, όσο και εάν μας φαίνεται παράξενο, δεν είναι μια καλή μητέρα. Είναι ένα πρόσωπο ασφυκτικό, ελεγκτικό και έχει διαστρεβλώσει τις δικές της ανάγκες επειδή δεν μπορεί να τις αντιμετωπίσει, μεταθέτοντάς τις στις ανάγκες των παιδιών της. Είναι ένας φαλλοκρατικός μαστός. Τροφός αλλά και φορέας εξουσίας. Δεν μοιάζει με τις ελπίδες που στήριξαν οι Έλληνες στο «μαστό» του Δημοσίου; Και επειδή μεγαλώσαμε με διαχωριστικές γραμμές, ο εχθρός δεν είναι ο ξένος, αλλά ο συγγενής…


ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν με ρωτούν πολιτικοί ηγέτες ή κόμματα, αναφέρω ότι έχουν ανάγκη πρωτίστως συμβουλών απο κάποιον των δικών σας επιστημών και δευτερευόντως κάποιον της δικής μου 'τέχνης' (επικοινωνία). Αντιδρούν επιθετικά, θεωρώντας ότι τους λέω ότι είναι άρρωστοι. Πού κάνω εγώ λάθος ή πού κάνουν αυτοί λάθος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μάλλον εσείς κάνετε λάθος, που θέλετε να ανοίξετε τα μάτια σε κάποιον που παίρνει χρόνια επίδομα τυφλού. Το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε» δεν είναι μια τυχαία ρήση. Αντικατοπτρίζει το σύμπλεγμα μεγαλείου αλλά και κατωτερότητας που χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, άρα και τα κόμματα. Η αίσθηση ότι είμαι σπουδαίος, απευθείας απόγονος του Χρυσού Αιώνα, σε συνδυασμό με την υποτέλεια των 400 χρόνων δημιούργησαν έναν συνδυασμό εκρηκτικό. Άλλωστε, οι Έλληνες ως τώρα θεράπευαν τα προβλήματά τους με τον ήλιο. Έτσι ξόρκιζαν τα ελαττώματά τους. Δεν είναι μαθημένοι να κοιτούν μέσα τους. Τώρα, αρκετά  κόμματα έχουν συσταθεί για διαφορετικούς λόγους από αυτούς που φανταζόμαστε. Το να τους πεις, λοιπόν, ότι πρέπει να δείτε τη δομή σας, εάν είναι υγιής και λειτουργική, αυτό σημαίνει ότι θα βγει το πρόβλημα στην επιφάνεια. Και ενδεχομένως θα διαλυθούν. Για αυτό είναι φοβικά απέναντι στις αλλαγές. Εδώ βλέπουμε κόμματα να κατακρημνίζονται στις εκλογές, και πάλι να μιλούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα.