Το αφιέρωμα της Lifo ‘The Influentials 2011’, ήταν μια ευφυής σύλληψη και μια πολύ ενδιαφέρουσα εφαρμογή της, σε μια στιγμή που τα περισσότερα ελληνικά media ούτεν καν σκέφτηκαν ποτέ να επιχειρήσουν κάτι παρόμοιο (εκτός απο μαρκετίστικες, υποτίθεται, προσεγγίσεις του τύπου ‘οι bartenders της χρονιάς’, πατέντες που φθίνουν γιατί δεν υπάρχουν διαφημιστικά κονδύλια να τις χρηματοδοτήσουν).
Όπως σε όλα τα αφιερώματα, ο καθένας μας που έχει άποψη (κατά το ρηθέν από τον Κλιντ Ήστγουντ), θα είπε ποιοι από τους influentials που επιλέχτηκαν ήταν δήθεν, ποιοι δυνατοί, και ποιοι θετικές εκπλήξεις... Από το αφιέρωμα αυτό έλειπε μια περίπτωση, που ήταν φυσικό να μην την περιλάβει οποιος σχεδίασε το εγχείρημα: η ίδια η Lifo. Η εφημερίδα δεν έχει την ανάγκη να την κολακεύσω, ούτε και εγώ το συνηθίζω, -είναι απο τα ελαττώματα μου που προστατεύω καλά και για να είμαι ειλικρινής δεν μου έχει βγει σε κακό.
Η Lifo θα έπρεπε κατ’ αρχάς να μπει σε αυτήν την κατηγορία, μόνο και μόνο για το σκληρό editorial που είχε γράψει παλιότερα ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, σχετικά με την επέκταση του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στα media.
Η Lifo αξίζει να μπει στο κύκλο των Influentials , για έναν επιπλέον λόγο: βιώνει τη κατάρρευση του κλάδου των ελληνικών media, αλλά παραμένει ζωντανή και διαθέτει νεύρο. Δεν βουλιάζει στη μιζέρια του να τα βλέπει όλα μαύρα, ούτε υπερβάλει με χαζοχαρούμενα άρθρα στο ποσο καλό κάνει να είμαστε αισιόδοξοι. Το ξεπέρασμα της κρίσης δεν θα γίνει ούτε με συνεχή αυτομαστίγωση, ούτε με επιπόλαιες ενέσεις ‘θετικού πνεύματος’. Ο ρεαλισμός απαιτεί να καταγράφονται οι καθιζήσεις και να προβάλονται τα δημιουργικά παραδείγματα, γιατί μονο η σύνθεση τους μπορεί να περιορίσει το γκρίζο και να ενισχύσει τις εστίες της ανάτασης.
Η αξία εγχειρημάτων όπως της Lifo, δεν βρίσκεται στο να τα ξεφυλλίζουμε σελίδα-σελίδα με το μάτι του απηνή κριτή. Η ομορφιά τους εντοπίζεται στις 10 σελίδες που αρέσουν στον καθένα μας, ενώ προσπερνούμε τις υπόλοιπες 50, είτε γιατί έχουν διαφορετική αισθητική από αυτή που μας ταιριάζει, είτε γιατι φιλοξενούν πρόσωπα, που σ’ αυτό το μικρό χωριό που λέγεται Αθήνα, έχουμε μάθει πώς να βρίσκουμε ένα κουσούρι για το καθένα... ‘Είναι κακό χωριό τα λίγα σπίτια’, λεει μια παροιμία και η Αθήνα το επιβεβαιώνει. Εγχειρήματα όπως η Lifo είναι μια εμπειρία και όχι ‘γήπεδα’ για να δείξουμε πόσο μας έμαθαν τα τηλεοπτικά παράθυρα να γκρινιάζουμε με τα πάντα και να επιβιώνουμε με βάση το βαθμό έκκρισης χολής.
Στις σελίδες (και στο site) της Lifo έχουν θέση πολλά νέα παιδιά, όχι με τη λογική που βλέπουμε σχεδόν παντού στη χώρα, ως μαϊντανοί δηλαδή, για να δικαιολογήσουν οι γενιές του 114 και του Πολυτεχνείου, τον ασφυκτικό τους έλεγχο πάνω στη ζωή και την εξέλιξη.
Όπως σημειώθηκε προηγουμένως, δεν έχει ανάγκη η Lifo κοπλιμέντα τη στιγμή που περνάει μέσα από το καμίνι όπου γίνονται στάχτη πολλά ελληνικά media και μεγάλο μέρος της δημοσιογραφίας. Έχει μειονεκτήματα και έχει και πλευρές που μπορούν να βελτιωθούν, αλλά σε κάποιους θα μας άρεσε να τη βλέπουμε , έτσι ‘αγενή’ και ‘επηρμένη’, τις σκληρές χρονιές που έρχονται, ακόμα κι αν δεν θα 'χει την πολυτέλεια να μειώσει τις αδυναμίες της.
Κάτι τελευταίο, που για λίγους σαν και μένα , είναι πρώτο... H Lifo είναι από τα ελάχιστα media στη χώρα, που συνειδητοποίησαν ότι η διαδικτυακή της ανάπτυξη δεν ειναι αναγκαίο κακό, ούτε ένα έντυπο σε ψηφιακή μορφή. ‘Πρώτα το Internet’ λενε οι μιντιάδες στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα αυτό είναι ακόμα ανέκδοτο.
Influentials και η Ανθρωπογεωγραφία της Επιρροής
Μιας που δόθηκε η ευκαιρία, να πούμε δύο λογια για το χάρτη της Επιρροής. Χρήσιμα ισως σε μια χώρα, που εκτός από τη φούσκα του χρέους, έζησε τη πομφόλυγα των ‘σπουδαίων’, που κατέληξαν να είναι ένας κύκλος ανθρώπων που έκαναν λεφτά (όπως τα έκαναν), κάποιων celebrities της TV και ορισμένων σαν αυτούς της ομάδας του ‘Κλικ’.
Πέρα από τη γενική κατηγορία των influentials , μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους idea starters και τους amplifiers. Αν γενικεύσουμε αυτήν την ανάλυση , αν σκεφτούμε πέρα από την περιοχή των brands που ασχολείται και περιλάβουμε τις ιδέες, τα causes, το Κοινωνικό Κεφάλαιο, τότε μπορούμε να ξεχωρίσουμε γύρω μας πρόσωπα με σημαντική συμβολή, με καταθέσεις σκέψης που κάνουν τη διαφορά.
Επειδή τείνει να γίνει πολύ trendy να θεωρούνται influentials κάποιοι που εχουν υπερβολική δραστηριότητα στα social media, είναι χρήσιμο να λάβουμε υπόψη μας και αυτήν την τοποθέτηση.
H Lifo πήρε την ευθύνη να επιλέξει κάποιες/κάποιους που ασκούν επιρροή και συγκέντρωσε ένα ενδιαφέρον ‘οικοσύστημα’. Όσο βαθαίνει η κρίση , τόσο θα νοιώθουμε μεγαλύτερη την ανάγκη να ξεχωρίζουμε τους ideas starters, τους amplifiers και τους influentials.
Δύο πρώην συμμαθητές στην ίδια πόλη
Με το Στάθη Τσαγκαρουσιάνο δεν μας συνδέει μονο το μικρό μας όνομα, αλλά και 12 χρόνια στην ίδια τάξη. Είχαμε πάντα ένα λόγο να διαφωνούμε, ενα προοίμιο της διαφορετικής πορείας που ακολουθήσαμε και της διαφορετικής προσέγγισης που, μάλλον, εξακολουθούμε να έχουμε. ΄Εχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, από τότε που βρεθήκαμε για τελευταία φορά, αλλά το βρίσκω θετικό γιατί περιμένω συνεχώς να με εκπλήξει.
Είχε κάνει μια ενθαρρυντική αναφορά για το blog μου στην Ελευθεροτυπία (17-07-2009), μια ένδειξη οτί η επικοινωνία συνεχίζει σε ράγες που διατηρούν τη συνέχεια και αυγατίζουν την ενέργεια.
Είμαστε σε χρονιάρες μέρες, που συνηθίζονται οι ευχές και τα resolutions. Η ευχή αφορά τη Lifo: να ξεχωρίσει απο αυτό που θα περάσει η πλειοψηφία των ελληνικών media τη χρονιά που μόλις μπήκε. Η Lifo να υπερβεί το τσουνάμι του 2012 και να βγει πιο δυνατή. Και το ‘αίτημα’ αφορά το Στ. Τσαγκαρουσιάνο: να οργανώσει ένα μίνι-πλάνο για να βγουν από τη Lifo 4-5 νέα παιδιά που θα σπάνε κόκκαλα με τη γραφίδα τους (ή το πληκτρολόγιό τους). Πέρασα 20 χρονια στα media, όπου η ‘καλλιέργεια’ ταλέντων ήταν άγνωστη (όπως σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας), κάτι που φαίνεται στις μέρες μας. Ο Στάθης ειναι ο ίδιος, μια απο τις εκπληκτικές πέννες της χώρας και είναι από τους λίγους που μπορούν να περάσουν λίγη φλόγα, αρκετή τέχνη και επαρκή τεχνική σε νεώτερους.
Η επίκληση ‘για το καλό της χώρας’ ακούγεται αρκετά κούφια και ενοχλητικά κοινότυπη. Με τόσα αποκαΐδια όμως γύρω μας, η ιδέα να περάσουν όσοι μπορούν κάτι σε νεότερες/ους είναι λυτρωτική για τους ίδους και την τέχνη τους.
Όπως σε όλα τα αφιερώματα, ο καθένας μας που έχει άποψη (κατά το ρηθέν από τον Κλιντ Ήστγουντ), θα είπε ποιοι από τους influentials που επιλέχτηκαν ήταν δήθεν, ποιοι δυνατοί, και ποιοι θετικές εκπλήξεις... Από το αφιέρωμα αυτό έλειπε μια περίπτωση, που ήταν φυσικό να μην την περιλάβει οποιος σχεδίασε το εγχείρημα: η ίδια η Lifo. Η εφημερίδα δεν έχει την ανάγκη να την κολακεύσω, ούτε και εγώ το συνηθίζω, -είναι απο τα ελαττώματα μου που προστατεύω καλά και για να είμαι ειλικρινής δεν μου έχει βγει σε κακό.
Η Lifo θα έπρεπε κατ’ αρχάς να μπει σε αυτήν την κατηγορία, μόνο και μόνο για το σκληρό editorial που είχε γράψει παλιότερα ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, σχετικά με την επέκταση του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη στα media.
Η Lifo αξίζει να μπει στο κύκλο των Influentials , για έναν επιπλέον λόγο: βιώνει τη κατάρρευση του κλάδου των ελληνικών media, αλλά παραμένει ζωντανή και διαθέτει νεύρο. Δεν βουλιάζει στη μιζέρια του να τα βλέπει όλα μαύρα, ούτε υπερβάλει με χαζοχαρούμενα άρθρα στο ποσο καλό κάνει να είμαστε αισιόδοξοι. Το ξεπέρασμα της κρίσης δεν θα γίνει ούτε με συνεχή αυτομαστίγωση, ούτε με επιπόλαιες ενέσεις ‘θετικού πνεύματος’. Ο ρεαλισμός απαιτεί να καταγράφονται οι καθιζήσεις και να προβάλονται τα δημιουργικά παραδείγματα, γιατί μονο η σύνθεση τους μπορεί να περιορίσει το γκρίζο και να ενισχύσει τις εστίες της ανάτασης.
Η αξία εγχειρημάτων όπως της Lifo, δεν βρίσκεται στο να τα ξεφυλλίζουμε σελίδα-σελίδα με το μάτι του απηνή κριτή. Η ομορφιά τους εντοπίζεται στις 10 σελίδες που αρέσουν στον καθένα μας, ενώ προσπερνούμε τις υπόλοιπες 50, είτε γιατί έχουν διαφορετική αισθητική από αυτή που μας ταιριάζει, είτε γιατι φιλοξενούν πρόσωπα, που σ’ αυτό το μικρό χωριό που λέγεται Αθήνα, έχουμε μάθει πώς να βρίσκουμε ένα κουσούρι για το καθένα... ‘Είναι κακό χωριό τα λίγα σπίτια’, λεει μια παροιμία και η Αθήνα το επιβεβαιώνει. Εγχειρήματα όπως η Lifo είναι μια εμπειρία και όχι ‘γήπεδα’ για να δείξουμε πόσο μας έμαθαν τα τηλεοπτικά παράθυρα να γκρινιάζουμε με τα πάντα και να επιβιώνουμε με βάση το βαθμό έκκρισης χολής.
Στις σελίδες (και στο site) της Lifo έχουν θέση πολλά νέα παιδιά, όχι με τη λογική που βλέπουμε σχεδόν παντού στη χώρα, ως μαϊντανοί δηλαδή, για να δικαιολογήσουν οι γενιές του 114 και του Πολυτεχνείου, τον ασφυκτικό τους έλεγχο πάνω στη ζωή και την εξέλιξη.
Όπως σημειώθηκε προηγουμένως, δεν έχει ανάγκη η Lifo κοπλιμέντα τη στιγμή που περνάει μέσα από το καμίνι όπου γίνονται στάχτη πολλά ελληνικά media και μεγάλο μέρος της δημοσιογραφίας. Έχει μειονεκτήματα και έχει και πλευρές που μπορούν να βελτιωθούν, αλλά σε κάποιους θα μας άρεσε να τη βλέπουμε , έτσι ‘αγενή’ και ‘επηρμένη’, τις σκληρές χρονιές που έρχονται, ακόμα κι αν δεν θα 'χει την πολυτέλεια να μειώσει τις αδυναμίες της.
Κάτι τελευταίο, που για λίγους σαν και μένα , είναι πρώτο... H Lifo είναι από τα ελάχιστα media στη χώρα, που συνειδητοποίησαν ότι η διαδικτυακή της ανάπτυξη δεν ειναι αναγκαίο κακό, ούτε ένα έντυπο σε ψηφιακή μορφή. ‘Πρώτα το Internet’ λενε οι μιντιάδες στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα αυτό είναι ακόμα ανέκδοτο.
Influentials και η Ανθρωπογεωγραφία της Επιρροής
Μιας που δόθηκε η ευκαιρία, να πούμε δύο λογια για το χάρτη της Επιρροής. Χρήσιμα ισως σε μια χώρα, που εκτός από τη φούσκα του χρέους, έζησε τη πομφόλυγα των ‘σπουδαίων’, που κατέληξαν να είναι ένας κύκλος ανθρώπων που έκαναν λεφτά (όπως τα έκαναν), κάποιων celebrities της TV και ορισμένων σαν αυτούς της ομάδας του ‘Κλικ’.
Πέρα από τη γενική κατηγορία των influentials , μπορούμε να ξεχωρίσουμε τους idea starters και τους amplifiers. Αν γενικεύσουμε αυτήν την ανάλυση , αν σκεφτούμε πέρα από την περιοχή των brands που ασχολείται και περιλάβουμε τις ιδέες, τα causes, το Κοινωνικό Κεφάλαιο, τότε μπορούμε να ξεχωρίσουμε γύρω μας πρόσωπα με σημαντική συμβολή, με καταθέσεις σκέψης που κάνουν τη διαφορά.
Επειδή τείνει να γίνει πολύ trendy να θεωρούνται influentials κάποιοι που εχουν υπερβολική δραστηριότητα στα social media, είναι χρήσιμο να λάβουμε υπόψη μας και αυτήν την τοποθέτηση.
H Lifo πήρε την ευθύνη να επιλέξει κάποιες/κάποιους που ασκούν επιρροή και συγκέντρωσε ένα ενδιαφέρον ‘οικοσύστημα’. Όσο βαθαίνει η κρίση , τόσο θα νοιώθουμε μεγαλύτερη την ανάγκη να ξεχωρίζουμε τους ideas starters, τους amplifiers και τους influentials.
Δύο πρώην συμμαθητές στην ίδια πόλη
Με το Στάθη Τσαγκαρουσιάνο δεν μας συνδέει μονο το μικρό μας όνομα, αλλά και 12 χρόνια στην ίδια τάξη. Είχαμε πάντα ένα λόγο να διαφωνούμε, ενα προοίμιο της διαφορετικής πορείας που ακολουθήσαμε και της διαφορετικής προσέγγισης που, μάλλον, εξακολουθούμε να έχουμε. ΄Εχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, από τότε που βρεθήκαμε για τελευταία φορά, αλλά το βρίσκω θετικό γιατί περιμένω συνεχώς να με εκπλήξει.
Είχε κάνει μια ενθαρρυντική αναφορά για το blog μου στην Ελευθεροτυπία (17-07-2009), μια ένδειξη οτί η επικοινωνία συνεχίζει σε ράγες που διατηρούν τη συνέχεια και αυγατίζουν την ενέργεια.
Είμαστε σε χρονιάρες μέρες, που συνηθίζονται οι ευχές και τα resolutions. Η ευχή αφορά τη Lifo: να ξεχωρίσει απο αυτό που θα περάσει η πλειοψηφία των ελληνικών media τη χρονιά που μόλις μπήκε. Η Lifo να υπερβεί το τσουνάμι του 2012 και να βγει πιο δυνατή. Και το ‘αίτημα’ αφορά το Στ. Τσαγκαρουσιάνο: να οργανώσει ένα μίνι-πλάνο για να βγουν από τη Lifo 4-5 νέα παιδιά που θα σπάνε κόκκαλα με τη γραφίδα τους (ή το πληκτρολόγιό τους). Πέρασα 20 χρονια στα media, όπου η ‘καλλιέργεια’ ταλέντων ήταν άγνωστη (όπως σε όλους τους τομείς της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας), κάτι που φαίνεται στις μέρες μας. Ο Στάθης ειναι ο ίδιος, μια απο τις εκπληκτικές πέννες της χώρας και είναι από τους λίγους που μπορούν να περάσουν λίγη φλόγα, αρκετή τέχνη και επαρκή τεχνική σε νεώτερους.
Η επίκληση ‘για το καλό της χώρας’ ακούγεται αρκετά κούφια και ενοχλητικά κοινότυπη. Με τόσα αποκαΐδια όμως γύρω μας, η ιδέα να περάσουν όσοι μπορούν κάτι σε νεότερες/ους είναι λυτρωτική για τους ίδους και την τέχνη τους.
1 comment:
Πάντως το άρθρο μάλλον μου φαίνεται να προέκυψε από τη σχετική τηλεοπτική διαφήμιση σε εκπομπές παρά από ένα ενδιαφέρον σαν αυτό που θες. Ωστόσο, θα ήταν πράγματι ενδιαφέρον αν υπήρχε ένα έντυπο που να μπορεί να θέτει τέτοια ζητήματα γιατί έχουμε πολλούς νέους ανθρώπους.
Post a Comment