Ο νόμος-πλαίσιο για την Παιδεία φαίνεται ότι είναι ένα προϊόν αλλεπάλληλων συμβιβασμών, που θα πρέπει να καλύψει τις προεκλογικές ανάγκες και να μην εκνευρίσει τους Απέκηδες και τους Μαϊστρους. Την ίδια στιγμή χιλιάδες Έλληνες φοιτητές ζουν μια δραματική εμπειρία, όπως μας την περιγράφει ο Θανάσης, σε ένα σημείωμά του για το blog μου.
Αυτή η πραγματικότητα είναι ζοφερή, ωστόσο υπάρχει φως για το οποίο μπορώ να προσφέρω τη μαρτυρία μου... Βλέποντας αρκετά νέα παιδιά ηλικίας 23-28 ετών, σε διαδικασίες κάλυψης θέσεων εργασίας, πρέπει να τονίσω ότι δεν τα έχει κάψει το θλιβερό περιβάλλον των ελληνικών πανεπιστημίων. Σε ένα μεγάλο βαθμό, η πλειοψηφία των απόφοιτων ελληνικών πανεπιστημίων, έχει καλύψει το κενό της διδασκαλίας και το κλίμα καφενείου, με προσωπικές πρωτοβουλίες (σεμινάρια, πολυδιάστατη προσωπικότητα, ενδιαφέροντα και hobbies που συμπληρώνουν τις σπουδές κλπ). Για την κατηγορία των νέων που βλέπω, δεν υπάρχει εξ αρχής μειονέκτημα σε σχέση με τους αποφοίτους ξένων πανεπιστημίων (πέραν της γνώσης της γλώσσας, κάτι που καλύπτεται όμως από το γεγονός ότι οι νέοι 23-28 ετών έχουν -πλέον- υψηλές επιδόσεις σε αυτό τον τομέα).
Επειδή κάνω συνεντεύξεις και με μεγαλύτερους επαγγελματίες 35-40 ετών, που υποτίθεται ότι αποφοίτησαν από πιο οργανωμένα πανεπιστημιακά έτη, πρέπει να τονισθεί το εξής: οι επαγγελματίες αυτής της γενιάς, μπορεί να είχαν πιο δομημένες σπουδές, ωστόσο οι συνθήκες της αγοράς εργασίας οδήγησαν αρκετούς από αυτούς να έχουν βιογραφικά που είναι άνισα, με ασαφείς επιλογές, άλματα ανάμεσα σε ετερόκλητες απασχολήσεις, στοιχεία που τους δημιουργούν ζητήματα για τη συνέχεια της καριέρας τους.
Η λογική του άσπρου-μαύρου είναι, πλέον, προνόμιο των πολιτικών. Όλοι οι υπόλοιποι που νοιαζόμαστε, είτε ως οικονομικά υποκείμενα, είτε ως γονείς, μπορούμε να διακρίνουμε την πλήρη γκάμα των χρωμάτων του ουρανίου τόξου, που μας επιτρέπει να δούμε πολλές αχτίδες δημιουργίας και ανάπτυξης.
ΥΓ. Ο Γιάννης Μαΐστρος ήταν καθηγητής μου στο Μετσόβιο (1977-78) και στο πρόσωπό του διέκρινα έναν μειλίχιο ακαδημαϊκό και έναν ικανό δάσκαλο. Αυτά που υποστηρίζει σήμερα, στο όνομα της προόδου και των συμφερόντων του λαού, αποτελούν τις πιο αντιδραστικές τοποθετήσεις που δημιουργούν προβλήματα στη ζωή και την καριέρα των φοιτητών. Η αντίθεσή του με τις θέσεις της κυρίας Γιαννάκου, δεν μπορούν να απαλύνουν αυτή την αρνητική τους λειτουργία στην οικοδόμηση της δημόσιας αντίληψης περί του ορθού.
Αυτή η πραγματικότητα είναι ζοφερή, ωστόσο υπάρχει φως για το οποίο μπορώ να προσφέρω τη μαρτυρία μου... Βλέποντας αρκετά νέα παιδιά ηλικίας 23-28 ετών, σε διαδικασίες κάλυψης θέσεων εργασίας, πρέπει να τονίσω ότι δεν τα έχει κάψει το θλιβερό περιβάλλον των ελληνικών πανεπιστημίων. Σε ένα μεγάλο βαθμό, η πλειοψηφία των απόφοιτων ελληνικών πανεπιστημίων, έχει καλύψει το κενό της διδασκαλίας και το κλίμα καφενείου, με προσωπικές πρωτοβουλίες (σεμινάρια, πολυδιάστατη προσωπικότητα, ενδιαφέροντα και hobbies που συμπληρώνουν τις σπουδές κλπ). Για την κατηγορία των νέων που βλέπω, δεν υπάρχει εξ αρχής μειονέκτημα σε σχέση με τους αποφοίτους ξένων πανεπιστημίων (πέραν της γνώσης της γλώσσας, κάτι που καλύπτεται όμως από το γεγονός ότι οι νέοι 23-28 ετών έχουν -πλέον- υψηλές επιδόσεις σε αυτό τον τομέα).
Επειδή κάνω συνεντεύξεις και με μεγαλύτερους επαγγελματίες 35-40 ετών, που υποτίθεται ότι αποφοίτησαν από πιο οργανωμένα πανεπιστημιακά έτη, πρέπει να τονισθεί το εξής: οι επαγγελματίες αυτής της γενιάς, μπορεί να είχαν πιο δομημένες σπουδές, ωστόσο οι συνθήκες της αγοράς εργασίας οδήγησαν αρκετούς από αυτούς να έχουν βιογραφικά που είναι άνισα, με ασαφείς επιλογές, άλματα ανάμεσα σε ετερόκλητες απασχολήσεις, στοιχεία που τους δημιουργούν ζητήματα για τη συνέχεια της καριέρας τους.
Η λογική του άσπρου-μαύρου είναι, πλέον, προνόμιο των πολιτικών. Όλοι οι υπόλοιποι που νοιαζόμαστε, είτε ως οικονομικά υποκείμενα, είτε ως γονείς, μπορούμε να διακρίνουμε την πλήρη γκάμα των χρωμάτων του ουρανίου τόξου, που μας επιτρέπει να δούμε πολλές αχτίδες δημιουργίας και ανάπτυξης.
ΥΓ. Ο Γιάννης Μαΐστρος ήταν καθηγητής μου στο Μετσόβιο (1977-78) και στο πρόσωπό του διέκρινα έναν μειλίχιο ακαδημαϊκό και έναν ικανό δάσκαλο. Αυτά που υποστηρίζει σήμερα, στο όνομα της προόδου και των συμφερόντων του λαού, αποτελούν τις πιο αντιδραστικές τοποθετήσεις που δημιουργούν προβλήματα στη ζωή και την καριέρα των φοιτητών. Η αντίθεσή του με τις θέσεις της κυρίας Γιαννάκου, δεν μπορούν να απαλύνουν αυτή την αρνητική τους λειτουργία στην οικοδόμηση της δημόσιας αντίληψης περί του ορθού.
8 comments:
Τα πανεπιστήμια δείχνουν μια εικόνα διάλυσης, το κέντρο της Αθήνας έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης και λύση στο αδιέξοδο δεν φαίνεται. Μοναδική εικόνα για χώρα μέλος της ΕΕ
To παιδί μου έχει χάσει τρεις εξεταστικές περιόδους. Βλέπω όλους αυτούς τους επαγγελματίες των συντεχνιών και σκέφτομαι ότι έχουν ξεφύγει τελείως... Στο όνομα του λαού και δωρεάν παιδείας κάνουν τεράστια ζημιά σε παιδιά φτωχών οικογενειών, που βλέπουν να συνθλίβεται η καριέρα τους...
ΣΎμφωνα με τον Απέκη και το μαίστρο, είναι λογικό να σπουδάζουν έλληνες γιατροί στα Σκόπια και στην Πρίστινα. Συγχαρητήρια σύντροφοι...
Κάθε μέρα βλέπω κάποιους επαγγελματίες συντεχνιών (πολιτικούς, συνδικαλιστές, καθηγητές) να χρησιμοποιούν το πανεπιστήμιο σαν άρμα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Υγιείς δυνάμεις δεν υπάρχουν;
Για να μην στοχοποιούμε προφανείς και εύκολους σε κριτική στόχους (φοιτητές, κόμματα, υπουργεία, ΔΕΠ κλπ εμπλεκομένους) πρέπει ΠΡΩΤΑ να ξεκαθαρίσουμε τι σόι παιδεία θέλουμε να παρέχουν τα ΑΕΙ: Στοχευμένη στην παραγωγή μελλοντικών επαγγελματικών στελεχών ή στην παροχή ακαδημαικής παιδείας?
Αν δεν δοθεί απάντηση στο παραπάνω ερώτημα (από τη μεριά της πολιτείας κυρίως) τότε όλοι μπορεί να έχουν δίκιο ή άδικο (εξαρτάται από την οπτική γωνιά).
Παληά το θέμα ήταν πιο ξεκάθαρο: Τα ΤΕΙ και μερικά ΑΕΙ (πχ ΕΜΠ) παρήγαγαν κυρίως επαγγελματικά στελέχη. Μετά όλαν μπήκαν στο mixer της ανωτατοποίησης... Ανώτατη η Σχολή Ανθοκομίας Μεσολογγίου ..με πολιτική απόφαση αλλά και με σύμπραξη των βουλευτών και των κατοίκων αλλά και των Θανάσηδων που δήλωναν ότι έχουν γυιό φοιτητή.
Αρα Θανάση σήμερα ξηγήσου ήρεμα, δεν σε παίρνει αγόρι μου. Επειδή έγραψες το γυιό σου στην Ακαδημία ποδοσφαίρου του Θρύλου και δεν τον πήραν να παίξει στα πρώτα, δεν σημαίνει ότι φταίει απαραίτητα το σύστημα..μπορεί να φταίς κι εσύ κι ο γυιός σου και εγώ ακόμα... σημαίνει ότι
'Δεν θα γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης' έλεγαν οι φωστήρες της αριστερής ρήξης το ' 70 και το ' 80.
Τώρα, ακόμα και αν θέλουμε να γίνουν τα παιδιά μας γκαρσόνια, ποιος μπορεί να διαβεβαιώσει ότι θα βρουν δουλειά;
Ωραία περνάμε εμείς με τα σχόλιά μας, τα τηλεοπτικά σόου, όλα αυτά με θέμα την κρίση στην παιδεία. Απότι μαθαίνω από το φιλικό μου κύκλο, το τίμημα που πληρώνουν οι νέοι είναι πολύ μεγάλο.
Αισθάνομαι επίσης μεγάλη απογοήτευση από τη στάση του Γιάννη Μαϊστρου ...
Post a Comment